Naar de zeerobbenspeeltuin en de zandbak

Voor de verandering weer eens vroeg uit bed en we rijden nog eens naar Walvis Bay. We stappen over in een busje waarmee we over de zoutpannen en landtong tot aan de vuurtoren rijden. Onderweg kruisen enkele jakhalzen en honderden flamingo’s ons pad.

We naderen een grote kolonie zeerobben en ze verwelkomen ons met hun geblaat (ja geblaat zoals een schaap) en een speciale geur (stank dus).

De kajaks die achter het busje hingen worden aan de rand van het water gelegd en na de veligheids-breefing mogen we per twee instappen. Na een paar peddelslagen krijgen we al gezelschap van de jonge robben. In deze kolonie zijn nu enkel de mama’s met hun kroost en de jonge beestjes zijn heel speels.

De diertjes hangen rond de bootjes, bijten in de peddels, gaan er op liggen, springen vrolijk boven water, pakken met hun vinnen de boot vast en laten hun op hun buikje wrijven. We hebben al snel enkele vaste vriendjes die ons een hele tijd gezelschap houden. Wanneer we een stukje verder peddelen worden we door een troepje gevolgd en springen ze vrolijk achter de boot.

We varen wat dichter tegen het strand om een kijkje te nemen bij de kolonie op het strand. De gidsen maken van de gelegenheid gebruik om dieren die stukken vissersnet rond hun vinnen of hals hebben hiervan te verlossen.  Ze rennen achter de dieren aan om hen te vangen, met als reactie dat de hele “hoop” het water in vlucht. We zitten er midden in wanneer een honderdtal zeerobben het water in stuiven. FANTSTISCH!

Na anderhalf uur moeten we uit het water en eten we een broodje want van het spelen hebben we honger gekregen.

Na de middag worden we in de lodge opgepikt met een ander busje en rijden we naar de duinen. Kobe en Koen gaan “sandboarden”, Rune en ik gaan “lie-down-boarden”. Voetje voor voetje, gewapend met een dunne plank, helm en handschoenen, sloffen we de duin op. Boven op het randje van de duin, leggen we de plank neer, gaan we er op onze buik op liggen, trekken we de plank een beetje naar boven en laten we ons naar beneden glijden. We sturen bij met onze voeten en bij aankomst beneden vliegt het zand alle kanten op. We proberen verschillende duinen uit, één keer zelfs met twee op een plank. Met een snelheidsmeter wordt gekeken welke snelheden we halen en gaan tot 63km/u. Dit is beter dan een rollercoaster! Wanneer de zon zakt, de lijnen van de duinen scherper worden, gaan we met schoenen, zakken en oren gevuld met zand terug naar de lodge. Douchen is echt nodig…

In Swakopmund eten we een lekkere oryx- en springboksteak en sluiten we deze mooie dag af.