"Ajos!"

Ik ben vroeg wakker, maar kan niet meer in m’n bed blijven liggen. De zon roept me uit mijn tent en sluip stilletjes naar buiten. Het is muisstil op de camping.

Gewapend met het fototoestel trek ik over het domein en ga naar het uitzichtpunt boven op de heuvel. De zon kruipt zachtjes naar boven over de grote keiheuvels en kleurt deze licht roze. Het silhouet  van de heuvels tekenen scherp af wanneer de zon hoger komt.

Het enige wat ik hoor zijn vogeltjes die opgeschrikt worden door mijn aanwezigheid.

Een uurtje later is iedereen uit de tent geraakt en genieten we samen van de rust en een ontbijtje in de warme zon. De temperatuur is een pak hoger dan de voorbije dagen.

We rijden  terug richting Grootberg lodge en nog verder naar het zuiden. We steken door op de Grootbergpas en doorkruisen een landschap net uit een cowboyfilm. (zonder cowboys en indianen) We komen bijna niemand tegen. (behalve twee giraffen)

Picknicken doen we nog eens op het dak van de auto. De temperatuur blijft stijgen.

Onderweg komen we het ene “winkeltje” na het andere tegen. We besluiten bij ééntje te stoppen. Vanuit het dorpje er achter komt een vrouw en roept een andere vrouw erbij. Op de achtergrond horen we een kindje wenen. Op blote voetjes en zonder broek komt een klein ukje over de grote stenen gewaggeld.

We kiezen een leuk souveniertje, ik neem de kleine uk even op de arm en geef hem een koekje. Nu kan er wel een lachje vanaf.

We rijden verder en het decor verander t plots naar zanderige duinen en even later naar rode gigiantische keien.

In de buurt van Twyfelfonein bezoeken we het Damara living museum waar de Damara-bevolking laat zien hoe ze vroeger leefden. Onze gids geeft over medicijnen, kledij maken, wapens maken, juwelen maken,… Nadien neemt hij ons mee (eigenlijk wij hem) naar het dorp waar hij woont.  Op een afgelegen plaats, in het midden van niks verschijnt een dorp. De huisje s zijn gebouwd met takken en koeienkak gemengd met aarde, golfplaten. Niet all huizen zijn voorzien van elektriciteit. We krijgen al snel gezelschap van een paar kleine kleuters. Ik maak foto’s en laat hen het resultaat op het schermpje van het fototoestel zien. Ik heb drie nieuwe vriendjes.

De gids geeft ons uitleg over hoe de mensen hier leven, aan water geraken, waar ze boodschappen doen, hoe de financiële situatie is. We worden er heel stil en verdrietig van. We hopen dat deze jange man en zijn gezin snel een goede oplossing vinden om uit deze moeilijke situatie te geraken.

Eenmaal terug in het museum kopen we een paar spulletjes die ze maken om wat geld bij te verdienen.

Op de Mowani camping komen we terug in een andere wereld; een fantastisch gelegen campsite met spectaculair uitzicht. We wandelen tot aan de bijhorende lodge om er wat drankjes te kopen en daar wordt het contrast nog groter…wat een luxe. Niet te geloven dat enkele kilometers verder mensen in armoede wonen.

We sluiten de warme avond nog eens af onder een fonkelende sterrenhemel.