Dag 15: Alleen in het oerwoud

Slapen doen we niet veel deze nacht. We overnachten in een stenen hutje, met een dak gemaakt van palmbladeren. Er is geen airco en tot diep in de nacht razen volgeladen vrachtwagens met luid brullende motoren over de grote baan die vlak achter de hutjes ligt. Om 4u30 gaat de wekker en staan we op. Koen blijft liggen want die is nog heel ziek en kan niet mee op uitstap.
We pikken het ontbijt op bij de uitbater van de cabanas en rijden een kilometer verder naar de ingang van het nationaal park en archeologische site van Calakmul. Aan de impressionante gate wacht onze gids Luïs ons op. Hij regelt voor ons de inkomtickets en stapt bij ons in in de auto. We volgen de 60km lange weg door het oerwoud tot aan de archeologische site. Onderweg houden we regelmatig halt omdat er een vogel te zien is en praat ik met Luïs over het dagelijks leven in Mexico, over het klimaat, bescherming van het milieu. Ik heb het gevoel dat hier zeer weinig ondernomen wordt door de overheid om de problemen aan te pakken. De gids schrok heel erg over het feit dat binnenkort enkel nog elektrische auto’s verkocht zullen mogen worden in bepaalde landen in Europa.
We parkeren op een lege parking en trekken te voet verder. Als snel zien we een zwijn, aapjes en exotische vogels en dan de prachtige gebouwen van de Maya’s. De site voelt heel mysterieus aan omdat we hier helemaal alleen zijn. We beklimmen de eerste tempel die we tegenkomen tot we boven de boomgrens zijn. Adembenemend mooi is het zicht van daarboven. Op de top van een andere tempel die boven de boomgrens uitsteekt zien we nog twee mensen staan. Luïs geeft uitlege over de geschiedenis van de Mayastad, over de dieren die we spotten. Terug beneden trekken er een paar “spidermonkeys” over onze hoofden. Ze gooien iets tegen mijn arm…het blijkt kaka te zijn. Monkey pooh pooh noemt Luïs het. We beklimmen de drie hoogste tempels en telkens valt onze mond open van het verbazend mooie uitzicht. We komen terug bij de auto en de kleine parking staat helemaal vol met auto’s. Ik ben blij dat we om 5u30 al aan de inkom stonden voor ons bezoek. 
We rijden het beschermde oerwoud (alhoewel er toch een groot hotel gebouwd word vlak bij de archeologische site….even de regels aangepast hiervoor) over de 60km lange weg weer uit, onderweg stoppen we nog even aan een klein meertje in de hoop krokodillen en tapirs te spotten, maar niks gezien, en bedanken en betalen Luis en gaan terug naar de cabanas. De jongens en ik eten er een hapje en laden de auto in. We rijden naar Bacalar, onze volgende overnachtingsplaats. Onderweg moeten we een aantal keren stoppen bij een controlepost van de politie, die in het Spaans een aantal vragen stellen die we niet begrijpen (en zij ons ook niet want ze begrijpen enkel Spaans), maar laten ons dan toch zonder gedoe door. We rijden Bacalar binnen en zien nog een paae pickup trucks rijden met 5 zwaar bewapende politieagenten in. Dit maakt wel indruk.Het hotelletje ligt net buiten het centrum van Bacalar en is een mooie oase achter de gevel. Even bekomen van de trip, iets anders aantrekken en gaan het dorpje verkennen. Er is overal veel muziek en gaan terug naar een restaurantje vlak naast het hotel waar het wel rustig is. Een goed keuze; het eten is lekker en de sfeer gezellig.