Waar is het toiletpapier?

Het is vroeg wanneer Kobe ziek wakker wordt en tot overmaat aan ramp is het toiletpapier op. Ik ga naar de receptie van het hotel, maar er is niemand te zien. Ik wandel verder tot aan het strand, maar ook daar niemand. Het is nog heel doods… In de koffiebar naast het hotel vind ik iemand en zij geeft met een rol mee met nog een paar velletjes op. Daarmee gaan we niet ver komen.
Wat later ga ik nog eens een rondje maken en kom ik twee medewerkers tegen, maar zij kunnen me niet helpen. Ze weten niet waar het ligt. Ik ga nog ens tot aan de strandbar en de barman tovert van achter zijn toog een grote rol die we mogen houden. Iets later brengt de andere medewerker ook nog een rol. Nu komen we wel even toe…hoop ik toch.
We gaan zonder Kobe ontbijten en laten voor hem een paar pannenkoekjes bakken voor later. Na het ontbijt gaan Rune en Koen wat relaxen aan het strand. Ik ga een wandelingetje maken door het dorp, op zoek naar streetart om er foto’s van te maken. Ik slenter door de straatjes waar de plaatselijke bevolking zijn dag opstart; er worden boodschappen gedaan, op het plein passen enkele vrouwen kledij, in “tacofabriekjes” bakken ze taco’s die dan geteld worden en ingepakt in torentjes, mannen kletsen tegen elkaar aan het lunapark,.. Toeristen zijn er nog niet veel te zien. Wat wel een constante is, is het het lawaai van de “golfkarretjes” die door de smalle straatjes racen.
Een paar uurtjes later kom ik terug aan het hotel en eten we een pizza. Kobe is nog steeds niet ok.
Na de middag wil ook Rune een dutje doen en gaan Koen en ik het strand afwandelen in oostelijke richting. We passeren de ene strand bar na de andere, het ene hotel na het andere. Na een paar kilometer kunnen we in het water lopen over zandbanken. De kleuren van het water zijn adembenemend mooi en gaan van groen over in appelblauwzeegroen en turquoise. Op een droog puntje van een zandbank leggen we onze spullen neer en gaan we zwemmen in het warme water. Visjes schieten tussen onze benen door en pelikanen duiken het water in op zoek naar een visje. Het water op de zandbank begint op te komen en we besluiten onmiddellijk naar het strand te stappen en op het land, langs de achterkant van de hotels in de schaduw terug te stappen. 
’s Avonds voelt ook Rune zich niet super en gaan Koen en ik in een klein restaurantje net achter de hoek fantastisch lekkere taco’s eten. Geen klassieke, maar met inktvis, garnalen en nog ander lekkers. De man zet muziek van Tomorrowland op en we geraken met hem aan de praat hierover. In Tulum is er een gelijkaardig festival. Iets waar de man van droomt om ooit naartoe te kunnen gaan.