Dag 11: Trappen op en trappen af

We ontbijten in het hotel. De jongens voelen zich nog niet super, hebben geen eetlust en het droge povere ontbijt zet niet echt aan tot eten. 
We zijn in de buurt van de wereldberoemde Mayastad Chichén Itza, maar slaan deze over. We hebben geen zin in lange wachtrijen voor te dure tickets en heel veel volk. We besluiten in de plaats naar de archeologische site van Ek Balam te gaan. De laatste kilometers rijden we over een vrij samlle straat tussen de bomen. Vlak boven het asfalt fladderen gele vlindertjes. We rijden de parking op en er staan maar een twintigtal auto’s en geen autobussen.…gelukkig niet te druk. 
We wandelen tussen de tempels door. De jongens houden het al snel voor bekeken en zetten zich neer in de schaduw onder de bomen. Het is verschrikkelijk heet (39graden vandaag) en we zweten ons kapot. Toch beklimmen we de hoge tepel via de heel steile trappen. Halverwege stoppen we even om een reliPef te bekijken dat ze op dit ogenblik aan het restaureren zijn. Ik moet even naar adem happen voor ik het laatste stuk naar boven kan verder zetten. Mijn benen zijn verzuurd wanneer ik boven aankom. Koen staat er al een tijdje op me te wachten. Het uitzicht is prachtig; we zitten hoog boven de boomkruinen. De afdaling wordt nog spannender. De treden zijn niet breed en ik zak trede per trede af naar beneden.
Om af te koelen rijden we naar Cenote Palomitas een paar kilometer verderop. We kleden ons om in de auto, kopen tickets en dalen de trap af naar de cenote. Deze ligt volledig onder de grond. Wanneer we binnen stappen moeten onze ogen eerst wat wennen aan de duisternis voor we echt goed kunnen zien. We moeten heel wat trappen afdalen voor we aan het water komen. In het plafond van de grot dat vol met gigantisch grote stalactieten zit, is een klein gat langs waar een straal zonlicht naar binnen schijnt. Het water kleurt azuurblauw en is heel helder. Er is niemand in het water, alleen een koppel staat klaar om in het water te gaan. Het water is ijskoud en Rune twijfelt even om er in te gaan. Het is zalig om hier te zwemmen; wat een fantastische ervaring. Het zonlicht dat op de stalactieten weerkaatst, maakt het nog mysterieuzer. Wanneer we het koud krijgen gaan we eruit. Bij Rune en Kobe duurt het net iets langer dan bij ons. Wanneer we naar buiten wandelen komen er plots heel wat mensen toe, op de parking staan 5 bussen. Perfect timing!
We zetten onze rit naar Mérida verder via een nieuwe snelweg die nog in aanleg is. We moeten constant vertragen voor wegversmallingen en wegenwerkers die op de snelweg aan het werken zijn. Levensgevaarlijk! 
Onze Airbnb waar we verblijven ligt in de rand van Mérida. Achter de gevel schuilt een prachtige oase; heel ruim, mooi ingericht en met een leuke tuin. Voor het avondeten trekken we met de auto naar het centrum waar we in een typische patio een Yucataans gerecht verorberen.