Living on the edge

De wekker bijna genegeerd…het is dus nog veel te vroeg, maar de gids wacht op ons. We krijgen een grote fleece cape  voor we de open safari-jeep in kruipen. Het is nog koud en het grote lompe ding is welkom. We delen de wagen met een gezin uit Brussel (iets later op de dag blijkt dat de dochter in KAE naar school gaat J). De gids (zonder gids mag je hier de canyon niet in) stopt regelmatig om uitleg te geven over de fauna en flora, de canyon,.. en dan duiken we eindelijk via een stijl weggetje de canyon in. Sommige stukken zijn nogal spannend om af te dalen. De stenen ketsen weg van onder de banden van de auto. Een stuk mogen we te voet afleggen. Iets verder worden we weer opgepikt en rijden we tot aan een rand waar we een spectaculair zicht hebben. Af en toe krijgen we gezelschap van klipspringers, kudu’s, dassies, struisvogels  en springbokken.

Picknicken doen we aan een “rock-pool’. Om te zwemmen is het te koud, maar om over de witte, door het water afgeronde rotsen te klauteren is het een prima weertje.

Op de terugweg komen we drie wandelaars tegen die deze morgen aan de lodge vertrokken waren. Dit zijn de enige mensen die we vandaag gezien hebben… Meer dieren dan mensen dus.

Op 5km van de lodge komen we een tegenligger tegen die ons wijst op een lekke band. Het ding wordt snel vervangen juist naar de landingsbaan van de vliegtuigjes.

We drinken een koffie op het terras van de lodge en wandelen de noordelijke kant van de rim af, voorbij de oude lodge.