Fish River Canyon

We worden verkleumd van de kou wakker, trekken onze fleece dekentjes terug goed en proberen nog wat te slapen. Niet gemakkelijk met onze buren die al van 6uur lawaai aan het maken zijn.

Wanneer we uit onze tenten komen hebben de buren alles uit hun auto’s gehaald…het is er een chaos. Een uur na het ontwaken zijn we klaar met ontbijten (met gezelschap van een heleboel farse kleine vogeltjes die de boterhammen bijna uit onze handen pikken en we moeten oppassen dat we er niet op trappen), tenten opvouwen, afwassen en opruimen en rijden nog voor onze lawaaierige buren van de campsite.

Een rechte asfaltweg leidt ons nog verder naar het zuiden. Na 100km nemen we een afslag op een gravelweg die ons naar de Fish River canyon brengt. We zien nog wat zebra’s en springbokjes. De lodge staat op de rand van de canyon. Het huisje van de kinderen en dat van ons liggen een stukje uit elkaar. (dat vinden ze helemaal niet erg). Het uitzicht is adembenemend. Deze canyon is, op de Grand Canyon na, de grootste ter wereld. Hier geen honderden toeristen die drummen voor een mooie selfie. We hebben het uitzicht voor ons alleen.

We lunchen in het restaurant van de lodge, installeren ons in de huisjes en drinken iets op het terras. Rune wil wat zwemmen, maar het water is te koud.

We maken een wandeling op de rand van de rim, genieten van de uitzichten, de stilte, de zon die zachtjes zakt.

Douchen doen we buiten met zicht op de canyon.  Dit is een zalige plek….