Met de bus van Toronto naar Detroit

19 augustus 2017 - Detroit, Michigan, Verenigde Staten

Vandaag staan we echt vroeg op. Om 8uur vertrekt de bus die ons van Canada naar de verenigde Staten zal brengen. Om 6u30 verlaten we ons appartement, nemen we afscheid van het fantastische zicht over de stad en trekken we met onze zware koffers (gelukkig staan er wieltjes onder) door de stille gigantische straten naar het busstation. We genieten van de zon die een warme gloed verspreid over de glazen gebouwen. We zijn blij dat we dit stuk zo vroeg moeten doen; geen voetgangers die ons de weg kunnen versperren.
We checken in, stressen even omdat we niet onmiddellijk de paspoorten kunnen vinden. Er staat al een lange rij wachtende mensen op het perron, maar we mogen de hele rij voorsteken omdat we naar Detroit rijden en dit één van de latere stops is.
Het is stil op de bus, Rune speelt op zijn IPad en ik geniet van het landschap dat we doorkruisen. Het eerste stuk is langs de snelweg door een nogal verstedelijkt gebied, na de eerste stop in Londo verandert het landschap in weidse velden en weiden, met af en toe een grote boerderij met een grote silo en heel wat landbouwvoertuigen op het erf. Zo rijden we tot aan de grens met de Verenigde Staten. We rijden een lange tunnel in waar we een tijdje moeten aanschuiven in de file. Eens de tunnel uit zijn we in de Verenigde Staten en moeten we allemaal van de bus met al onze bezittingen. We worden een douanekantoor in geleid, waar de paspoorten en ESTA gecontroleerd worden, gevraagd wordt wat we in de USA komen doen en vingerafdrukken worden genomen. Nog snel de bagage laten scannen en we mogen opnieuw de bus op. 10 minuten later komen we aan in het busstation van Detroit waar An, Jovan en Maja ons opwachten. Zo fijn om hen nog eens terug te zien!
We rijden naar hun huis in West-Bloomfield. Ze wonen in een mooie rustige wijk met veel bomen en groen. We drinken een aperitiefje op het terras en we marmotten, eekhoorns en konijnen huppelen door de tuin.
Dan gaan we naar HET meer, het relax-plaatsje van de familie en de rest van deze wijk. We komen op een klein strandje, de kinderen schieten onmiddellijk naar de stijger om er te gaan vissen. An en ik gaan het water op met de SUP en de kayak. Wat een zalig plekje. Nu snap ik wat ze elke keer tijdens onze FaceTime gesprekken bedoelde met dit fijn plekje om te vertoeven. We glijden over het water (An al wat eleganter dan ik ;-) , want het SUPpen verloopt bij mij nog wat wiebelig) langs de prachtige huizen langs het meer.
We sluiten de dag af met een lekkere BBQ op het strandje, samen met een ander gezin dat hier aan het meer woont. Doodmoe kruipen we in ons bed…onze eerste nacht in de USA.

Foto’s

1 Reactie

  1. Maurits Demarsin:
    20 augustus 2017
    Van de muur met Mexico wisten we al, de tunnel met Canada is nieuw voor ons.
    Ziet er in elk geval leuk plaatsje uit om te wonen, en klopt gelukkig niet met de verhalen die we van Detroit stad kennen.